Aynı hataları birbiri ardına kaç kez yapar insan dönerek tebessüm ederek yaklaşmak alttan alıp sineye çekmek gururu ayaklar altına alarak özrünü dilemek bir kıvılcımla geçmişi yakmak çok mu kolaydır herşeyi silerek bir anda kestirip atmak dostlarımın hiç biri kendine yediremez ayrı kalıp hasret çekmeyi yediren birileri var sanırım dünyama girip herşeyi alt üst ederek gitmiş son satırlarım sana bunlar kara yarına tutsak kara gül ister ardımdan ağla ister yaptığım herşeye gül
Şimdi git bu kibri kabre göm de dön kibritinde yak bu kalbi tertemiz bir kalpte dön de küsmesin bu kalp kan damarda can karanlıkta lamba aynı rolde jön harbe gir de karda çıkma bir ateşle sön kibri kabre göm ve dön yaktığın sayfalarda son satır bu son yitik gururum irtifa kaybederken bulutlarla örtünürüm büyürüm aynı yolları ve bir uçurum çıkar önüme ben ölürüm kördüğümüm çözmesi imkansız bir bağ var önümde görürüm kibri kabre göm ve dön yoksa bir şafakla bin parça gömülürüm
Gidiyorum gözüm yaşlı hatıran har yüreğime sen sev yağmurları yağmurlar yağsın üzerime x2
Kalbimde dolaşan hayat iksiri sevgi mi kandan ibaret mi tüm gönlümce verdiğim bu savaşı kazanan ben miyim azrail mi soluduğum her nefes sahte mi gördüğün pembe rüyalar senden haber mi yoksa zaman katili mi sorarım yine bak bu yürek kime serseri kayan her yıldız bir sonuna beri mi attığım her adım ezberi mi bir beni tanıdım ben senden gayri hepsi yalan kim bize yar artık bize küs hatıralar geri dönecek gücüm mü var bir bana sor vazgeçecek şey kalmadı her şafak bir ömür ve de her yeni gün bize kar
Delicesine ıslanmak var şimdi yağmurun altında sırılsıklam olmuş bir portreyi boyamak ya da akıl almaz bir ahenkle renklerin karışımına aldanmak var sevgi sözcüğünün altında yatan gizemi kalbine sığdırmak bulduğun sığınakta yaşamak var zor da olsa nefes almak gibi bence dört mevsimi yaşamak kendini doğaya bırakmak sonbaharda kurumuş yaprakların üstüne basmak basamakları tek tek çıkmak çıkarken tek yürek olmak güneşle doğup güneşle batmak
Gidiyorum gözüm yaşlı hatıran har yüreğime sen sev yağmurları yağmurlar yağsın üzerime x2
Şimdi git bu kibri kabre göm de dön kibritinde yak bu kalbi tertemiz bir kalpte dön de küsmesin bu kalp kan damarda can karanlıkta lamba aynı rolde jön harbe gir de karda çıkma bir ateşle sön kibri kabre göm ve dön yaktığın sayfalarda son satır bu son yitik gururum irtifa kaybederken bulutlarla örtünürüm büyürüm aynı yolları ve bir uçurum çıkar önüme ben ölürüm kördüğümüm çözmesi imkansız bir bağ var önümde görürüm kibri kabre göm ve dön yoksa bir şafakla bin parça gömülürüm
Gidiyorum gözüm yaşlı hatıran har yüreğime sen sev yağmurları yağmurlar yağsın üzerime x2
Kalbimde dolaşan hayat iksiri sevgi mi kandan ibaret mi tüm gönlümce verdiğim bu savaşı kazanan ben miyim azrail mi soluduğum her nefes sahte mi gördüğün pembe rüyalar senden haber mi yoksa zaman katili mi sorarım yine bak bu yürek kime serseri kayan her yıldız bir sonuna beri mi attığım her adım ezberi mi bir beni tanıdım ben senden gayri hepsi yalan kim bize yar artık bize küs hatıralar geri dönecek gücüm mü var bir bana sor vazgeçecek şey kalmadı her şafak bir ömür ve de her yeni gün bize kar
Delicesine ıslanmak var şimdi yağmurun altında sırılsıklam olmuş bir portreyi boyamak ya da akıl almaz bir ahenkle renklerin karışımına aldanmak var sevgi sözcüğünün altında yatan gizemi kalbine sığdırmak bulduğun sığınakta yaşamak var zor da olsa nefes almak gibi bence dört mevsimi yaşamak kendini doğaya bırakmak sonbaharda kurumuş yaprakların üstüne basmak basamakları tek tek çıkmak çıkarken tek yürek olmak güneşle doğup güneşle batmak
Gidiyorum gözüm yaşlı hatıran har yüreğime sen sev yağmurları yağmurlar yağsın üzerime x2